امروز یک متن تبلیغاتی می‌خواند که اگر جای مدیری باشد که مرجع ضمیر و تصویر زینت آن بخش بود، حتما دستور حذف این مطلب را می‌دادم و حتماً با این تخریب خودم برخورد می‌کردم. چرا؟ در این متن مشاوره رایگان به این مدیر عزیز داده ام: آیا اسلامشهر واقعاً در مسیر جهشی تاریخی قرار دارد، یا تنها با بازی کلمات، تصویری خیالی از پیشرفت ترسیم می شود؟ متن تبلیغاتی منتشر شده، از وعده‌های بزرگ و آمارهای چشمگیر است، اما حقیقت دارد که چیز دیگری می‌گوید. پروژه‌هایی که روی کاغذ پیش می‌روند شهردار از «پروژه عظیم کمربندی شهید سلیمانی» سخن می‌گوید که گویا قرار است بار ترافیکی شهر را کاهش دهد. اما آیا این پروژه در مرحله اجرا یا ادامه در پیچ‌وخم وعده‌ها گرفتار مانده است؟ پروژه‌هایی در سال‌های گذشته بارها مشابه معرفی شده‌اند، اما امروز هنوز ترافیک آیت‌الله سعیدی کلافه‌کننده است. سراب فضای سبز و شهربازی رؤیایی شهروندان اسلامشهر بهتر است از هر کسی می‌دانند که فضای سبز را با چند پارک کوچک محقق نمی‌شود افزایش دهد. «شهربازی با استانداردهای جهانی» چیزی جز یک شعار هیجان انگیز نیست، آن هم در شهری که ابتدایی‌ترین امکانات تفریحی را ندارد. چند پروژه نیمه‌تمام در بوستان‌های قدیمی‌تر، خود نشان می‌دهد که این وعده‌ها چقدر دور از واقعیت است. نوسازی شهری یا بازی با اعداد؟ شعار «هیچ خانه‌ای فراموش نمی‌شود» در حالی که می‌شود بیشتر از مناطق اسلامشهر با مشکلات جدید فرسوده دست‌وپنجه نرم‌افزار می‌شود. وعده وام‌های کم‌بهره‌ها و پروانه‌های رایگان، اگر هم محقق شود، بخش کوچکی از ساکنان را پوشش می‌دهد و هرگز یک تحول فراگیر به حساب نمی‌آید. مترو و توسعه زیرساخت ها؛ مطمئن یا خیال؟ مترو و گسترش معابر از دیگر وعده‌های همیشگی است، اما هر بار به آینده‌ای نامعلوم حواله می‌شود. اسلامشهر سال‌هاست که چشم‌انتظار مردم خطوط جدید مترو هستند، اما چیزی جز خبرهای تکراری و کندی روند پروژه‌ها ندیده‌اند. در نهایت، این متن تبلیغاتی چیزی جز درشت‌نمایی و بزک‌کردن وضعیت موجود نیست. اسلامشهر نه‌تنها در مسیر «الگویی برای کلانشهرهای ایران» قرار ندارد، اما هنوز با مشکلات جدی در حوزه زیرساخت، خدمات شهری و کیفیت زندگی دست‌به‌گریبان است. آنچه در این نوشته می‌بینیم، نه یک «تصویر زنده از فردایی روشن»، بلکه یک فریب رسانه‌ای برای پوشاندن کم‌کاری‌هاست. شما هم در انتشار با نشر این مطلب سهیم.