داود محمدی تیکانتپه 
امیرحسین باقرنژاد: الآن می نویسم. به تاریخ ۱۴۰۳/۳/۱۹. الآنی که هنوز نتیجه بررسی صلاحیت های داوطلبانی که در خود دیده اند که می توانند کاپیتان کشتی اجرایی کشور شوند، اعلام نشده است و آنچه می گویم بدون حب و بغض نسبت به کسانی است که مجوز حضور در عرصه انتخابات را دریافت خواهند کرد.
ابتدا به ساکن آنچه از شخصیت رئیس جمهور شهید و دولت سیزده به سهم خودم فهم کرده بودم را یادآوری می کنم که در یادداشتی با عنوان: *”رئیس جمهور محبوب”، ” دولت نامحبوب”* نگاشتم و به تاریخ ۱۴۰۳/۳/۶ منتشر کردم. در آن یادداشت حساب جایگاه و پایگاه اجتماعی و مردمی رئیس جمهور شهید را از دولت کاملا جدا کردم و هنوز بر این راُی استوارم. چه آنکه در چند گزاره تنها بودن ایشان در دولت را که اوج مظلومیت وی بود را بیان کردم. دولت سیزدهم، دولتی بود که فارغ از دغدغه های مردم داری رئیس جمهور شهید، در اتخاذ سیاست‌های اجرایی، گاها تا ۱۸۰ درجه برخلاف آمال و آرزوهای خوبی که رئیس دولتشان برای ارتقاء و بهبود وضعیت معیشتی مردم داشت و برای تحقق آن سر از پا نمی شناخت، عمل کرد.
باید صبر کنید، و فرصت داد تا به تصویری که دولتمردان دولت سیزدهم از این دولت ترسیم کرده اند، زمان بخورد و کمی این نقاشی خشک شود و مقداری از آن دور شد تا زوایای گنگ و مبهم آن بهتر به دیده شود.
تا دیده شود که در کارنامه این دولت در جلوی دروس مدیریت بازار مسکن و تامین مسکن، مدیریت بازار ارز، کاهش تورم موثر بر کنترل قیمت ها، مدیریت تامین بازار خودرو، اجرای قانون واردات خودرو، ارتقاء رفاه عمومی و ایجاد امنیتِ شغلی و معیشتی پایدار و از همه مهم تر درس امید به آسان‌تر شدن زندگی(امید به زندگی)، نمرات هیچکدام دو رقمی نیست.
آنچه در پایان دولت سیزدهم روی دست ملت مانده است، یک سری دستورالعمل هایی است که ته آن مثل سند برجام از کار در آمده است؛ یعنی “هیچ”.
این “هیچ”، محصول نگاه مردم به عملکرد دولت سیزدهم است، یعنی محصول عملکرد همین ۶ نفری که کاندیدای رئیس جمهور شدن، شدند و همان ۱۶ نفری که دست به قلم برای اثرگذاری در شورای نگهبان .
مگر نه اینکه، نتیجه نهایی عملکرد هر دولت در جمعبندی نتایج اقداماتش با موئلفه ایجاد رضایتمندی عمومی یا نارضایتی به وجود آمده در بین مردم سنجیده می شود.
و مگر نه اینکه، دولت موفق، دولتی هست و خواهد بود که آنچه را که از سلف خود تحویل می گیرد را در بازه های زمانی یک ساله و در نهایت چهارساله با کارنامه ای مقبول تر از گذشتگان خود باید تحویل دهد.
اما، متاسفانه آنچه در آئینه عملکرد دولت سیزدهم از وضعیت عمومی جامعه ایران دیده می شود، جز افزایش شاخص فقر، تنزیل اوضاع رفاهی/معیشتی، بی ثباتی حاد اقتصادی و نا امنی شغلی، چیز دیگری به چشم نمی آید.
تاسف آورتر آنکه بین عملکرد دولت سیزدهم دال بر راه اندازی واحدهای تعطیل شده، یا تاسیس پنجره مجوزها، یا کنترل شهروندان مبنی بر اینکه کی از کدام نانوایی چند تا نان می خرد، یا افتتاح ۳ کیلومتر جاده (آنهم با هزینه ۲۰۰میلیارد تومان)، با افزایش شور و نشاط اجتماعی و نیز ارتقاء شاخص”امید به زندگی” رابطه ی معناداری دیده نمی شود.
به خدا حیفِ رئیس جمهور شهید که در دایره بسته دولتی گرفتار آمده بود که معدل کاری همه شان از نمره همت والای او و نیت خالصانه او در بالابردن امید به آینده ای آرامش بخش برای مردم، از او کمتر شد. و اِلا دلار ۶۰ هزارتومانی حتی در همین روزها و گوشت منجمد وارداتی کیلویی ۳۵۰ هزارتومانی و گوشت تازه کیلویی ۷۵۰ هزارتومانی در همین‌روزها، کدامش با دغدغه های مردم‌داری رئیس جمهور شهید هم‌خوانی دارد؟.
لذا پیشنهاد بنده به رئیس جمهور آینده که خدا می داند چه کسی است، این است که تحت تاثیر احساسات غالب در فضای سیاسی کشور که ناشی از حادثه شهادت شهدای سی ام اردی بهشت هست، قرار نگیرد.
به ایشان عرض می شود: آقای رئیس جمهور محترم چهاردهم، دقت و مواظبت کنید، اعضای دولت سیزدهم را، که اینکاره نیستند. اینان بانیان اصلی وضع موجود و خالق نارضایتی عمومی از نحوه مدیریت اقتصادی/اجتماعی/رفاهی و معیشتی کشورند و الزاما بایستی در برابر ملت پاسخگوی گران اداره کردن کشور باشند. چه اینکه، با نگاهی ساده و گذرا و حتی در قیاس با عملکرد دولت یازدهم و دوازدهم، مشخص است که دولت سیزدهم گرانفروش ترین دولت تاکنون بوده است.
این را از شاخص دم دستی و روزانه قیمت کالا ها و خدمات می توان فهمید.
آقای رئیس جمهور چهاردهم از اعضای عضو کابینه سیزدهم دوری کنید. شما هیچ الزامی ندارید که از مدیران ناتوانی که بانیان ایجاد نارضایتی عمومی در کشورند، استفاده کنید./والسلام.
https://whatsapp.com/channel/0029Vaf3egIAYlUJhI7MF73r
0 مورد نقد و بررسی
